przedłużona ekspozycja 2

po stronach chodników but
wiejące masy syczą nagle
pieje kogut utwierdzać musi
wystrój wystawy stawy zmrożone

one mnie doceniają z wzajemnościami

w garnku na dnie wymieszanie
nie ustanie sięgnie ładnie
niesie się głos szczery czysty
ryczy kuna zwierz chudy
z wierzchu nieład w nazwie brudy

kilogram gipsu coraz droższy

rozeschły się deski podłogi
rozeszły się pieski mój drogi
losie czyje wyprowadziłeś
na smycze który tu na siłę

(przez) parę tygodni brnąć przez hałdy

kamienne twarze
kryją przekaz tajny
kryzą przekaże
przepływ mierny fajny

A Nil? A kysz! Udo (daj) - Ado

Jesiennie gromadzi odpadki
niedoszłe trucizny pod stołem
przygody nosowej przegrody

Chcąc znów ujrzeć Słońce

Milczące lustro wody skrywa gdzieś głęboko

Lęk mój, który wciąż sprawia, że biernie wiruję

Na wietrze twych wyborów jak liść. Tylko Oko

Nieznajome z oddali we mnie się wpatruje.

Transkrypcja na właściwym przełożeniu

Powietrza syk już słyszę, co wkrótce przemieni
W serca zryw niecierpliwość, z którą tutaj stoję.
Bilet właściwy ściskam w lewej znów kieszeni,
Czekam aż się przeszklone rozewrą podwoje.

Kosmologia w ogóle może być ciężko strawna

No i stało się w końcu! Nawet ostrzegali
Że przesadzam, do ciasta sypiąc gwiazd bez liku.
Nie dość, że dobry kosmos całkiem mi się spalił,
Po raz pierwszy złamałem ząb na naleśniku.

Czy jesteśmy sami w kuchni?

Z drzew wiadomych zrywane, w swojej bezbarwności,
Przepięknie ubogacić raczyły oleje,
By każdego z mych słabo istniejących gości
Uraczyć podporankiem, co serca rozgrzeje.

Mikser się zepsuł, więc wymieszam ręcznie

Skarg, które mi Półczłowiek, z nagła odepchnięty
Przed wiekiem od matczynej piersi, wciąż zanosi,
Strugi skrzętnie kieruję tam, gdzie wciąż odmęty
Mleka Jej się skupiają wokół Świata osi.

Nieporadnik żarłocznego długofalowca-historyka

Ten, co teraz je bulwy
Wykopane w ogrodzie
Dziejów radiotechniki,
Kiwać się będzie krzywo,
Woląc poczuć to ciepło
Łona aparatury.
Rychło rozstroi jednak
Nakierowane tutaj
Tajemnicze podsłuchy,
Chyląc się do upadku
Ku jałowej swawoli
Linii grubej znów anten.

Nie ma ni festiwalu, ni...

Czy swoje poezje bierze już na serio?
Jasno mówię: nie wiersze, poezje!
Podgatunki i subspecjalności,
Utworzył. Zapoczątkował nowe
Hipertrendy, którymi podąża.
Sam w końcu Mistrzem będąc, odrzuca
Podania adeptów, czeladników
W Jego Akademii niezłożone.
Sam podąża we właściwą stronę.
A czy to się komuś przyda?
Tak w ogóle - tfu, ohyda!

Na wóz wyrzucaj, śmiało!

Zanim zjawią się tutaj czystych zauroczeń
Jaskry, bzy czy innego zielska grube pędy,
Ekspedycję badawczą, poranną rozpocznę
Bieżąc w półcieni pełni tędy lub owędy.