Aniele

W ogrodzie mych rozproszeń ty, Aniele Blady,
Rozsiewasz swe uroki, choć zacierasz ślady,
Których ja, wpatrzony w zielone stawów tonie,
Szukam. Odnajduję, zbieram w drżące dłonie.

Niosę w nich klejnot cenny, chociaż pospolity -
Słów mych układankę, a dalsze zachwyty
Wyrażę może wkrótce, a może niewcześnie,
Kiedy się znów spotkamy, już nie tylko we śnie.

Chciałbym ci dać wszystko, a mam tak niewiele.
Świat ci ofiaruję, mój Blady Aniele.

W niezbyt nachalny sposób formułowane żądania wobec Panny W.

A ty tańcuj, moja miła!
Końce twoich włosów
Lekko przemiatają powietrze
Zachwyt mój sięga
Tak daleko, że aż przyćmiewa dziś
Wątłość, która się spiętrzyła.

Techno krosna

Nie tak stara jak dawna
Drga w powietrzu półprawda
Asocjacji kreując dziś żądze.
Zbyt widoczna z daleka
W ekran barwny ucieka
Zostawiając mnie z gorzkim osądem.